-Aikido Vilanova- ESCOLA d´AIKIDO a Vilanova del Vallès, Pavelló Municipal d’Esports C/ Maria Aurèlia Capmany, 2-4 // 08410 VILANOVA DEL VALLÈS,tel 685030502// ADULTS: Classes Dimarts i Dijous de 7 a 8 am i de 19 a 20pm // INFANTIL: Escola FALGUERA; Vilanova del Vallès, de 17 pm a 18pm // EMAIL: info@aikidomakoto.com// VISITEU WWW.AIKIDOMAKOTO.COM // Aquest blog és un espai de difusió de l´AIKIDO








martes, 26 de junio de 2012

RESPETAR A LOS MAESTROS

Desafortunadamente, ocurre con demasiada frecuencia, que en este mundo tan rápido y de valores tan efímeros en el que vivimos, que  no tenemos ni tan siquiera la capacidad para mostrar un mínimo de nuestra intención y/ o pensamiento en temas que pueden llegar a ser importantes para nosotros mismos.

Normalmente, estamos siempre "muy ocupados haciendo cosas muy importantes".

Una de las cosas que como decía, ocurren con demasiada frecuencia, es precisamente, tener la "boca rápida" para descalificar, puesto esto es algo rápido y fácil, siendo una alternativa válida, como por ejemplo molestarse en entender, tratar de comprender y emitir, en todo caso, una opinión basada en un juicio respetuoso y que sea capaz de construir , algo demasiado difícil y como decía, solemos estar siempre "muy ocupados haciendo cosas muy importantes".

Desviando el tema  hacia el  AIKIDO,  el respecto hacia nuestros maestros,  es algo que puede y en mi opinión debe derivarse temas igualmente  importantes como la misma extensión del respecto hacia otros maestros, incluso otros maestros de otras discicplinas, y por supuesto, el respeto hacia nuestros mayores, tanto en nuestra família como en nuestra sociedad, así como hacia todas las personas que forman parte de nuestra vida.
Debemos, en mi opinión,  luchar por el respeto hacia nosotros mismos. Muchos de los "descalificadores rápidos" son personajes que no han aprendido a respetarse, por suma de su pasado, sus circunstancias, ellos mismos, etc. pero no debemos entrar en esta espiral, si no más bien, mantenernos siempre con el corazón grande y abierto.

AIKIDO contiene el ideograma (AI ) que puede traducirse como UNIÓN.
El hecho de que existan diferentes interpretaciones del Arte del AIKIDO, no debería jamás desencadenar una NO UNIÓN.( por llamarlo de una manera, sin profundizar en este tema ) . Nuestro punto de vista, evidentemente es subjetivo, pero creo que debe tener el tono común del respeto hacia todos aquellos que iniciaron El Camino antes que nosotros. En ocasiones no es necesario haber iniciado el camino antes, si no a veces, es lo que cada uno le haya dedicado al camino. Con quién y de quién se  haya tenido el placer de aprender. Es precisamente lo que significa la palabra SENSEI.

Desprestigiar a maestros es doblemente inútil, porque por un lado estamos criticando sin aportar nada y encima estamos atacando a nuestro propio camino. Doblemente inútil. No seamos inútiles, pero menos, no seamos DOBLEMENTE INÚTILES!. Un corazón amplio y sin miedo, nos permitirá observar sin juzgar, que es de lo que se trata. El amplio abanico de posibilidades está abierto. Podemos ir donde nos plazca! No podemos ni debemos en mi opinión cerrarnos en una manera de entender o de hacer porque nos estaremos perdiendo siempre otra manera más de enriquecernos. Es más, la manera de hacer y/o entender hoy, no es la misma que fue ni será la misma que será en un futuro.
Pero si nuestra mente no está abierta, no seremos capaces ni tan siquiera de entender el AQUI Y AHORA.
Creo que debemos ampliar y abrir nuestros ojos para ser conscientes de cuánto nos estamos perdiendo.


Quisiera poner un ejemplo sobre esto:

Hace ya bastante tiempo, un amigo y yo charlábamos sobre música. Una de esas conversaciones en las que caemos irremediablemente , los que hemos tocado algún instrumento y/o en alguna banda en algún momento de nuestra vida.
Mi amigo, me explicaba el arte del flamenco, y de sus manifestaciones técnicas y emotivas, tales como el baile, el cante, la guitarra, las palmas, el cajón, etc.
Mi amigo me explicaba las cosas de principio a fin y de fin a principio, de izquierda a derecha y de derecha a izquierda, sin querer imponer nada, sencillamente, transmitiendo una pasión.
Ciertamente, yo estaba bastante cerrado a lo que me trataba de explicar.
Viendo y notando esto, mi amigo se interesó por mis gustos musicales. Entonces yo le hablé del rock y él supo manejar el tema. Entonces yo le hablé del metal y me sorprendió su conocimiento, como conocía bandas, canciones, artistas, etc. Más tarde le hablé del jazz y para mi sorpresa, también sabía de artistas, canciones, incluso biografías de autores!, de como se ganaron la vida, de dónde aprendieron, etc.
La cuestión es que empatizamos completamente.

Cuando llegó el momento de volver al flamenco, mi amigo me dijo:
-"no es que no te guste, es que no lo entiendes"

Personalmente, creo saber cuando algo me gusta o no, ( al margen de lo que al mega- directivo de la multi nacional mega- compañia de marketing se haya gastado en radio, tv internet, para que precisamente algo me guste a mi y al resto de los mortales, ) pero creo que las palabras de mi amigo calaron hondo en mi, porque sencillamente él si supo ver mi punto de vista en todas sus facetas ( porque en parte lo compartía )  y yo no fui capaz de entender el suyo, y esto me estimuló y me mostró lo poco que me había esforzado en entenderlo.

Esto pasa lamentablemente en muchos aspectos de la vida.

Nunca había tratado antes de abrir mis ojos ( en este caso mis oídos ) a este tipo de manera de entender el arte musical. Si no hacemos el esfuerzo de abrir nuestros corazones, y nos quedamos únicamente con lo que sabemos o dominamos, nos perdemos muchas cosas.

Cosas grandes, que deben empezar y acabar con respeto (más allá del  REI )
Es por eso, que en mi humilde opinión, si no hemos hecho el esfuerzo de aprender, de seguir, de pensar, discurrir, y de sentir, a un maestro, es muy fácil abrir la boca y decir, mientras que lo difícil es intentar ir más allá de lo que estamos viendo. La evolución técnica siempre estará evolucionando, pero no descuidemos tampoco la capacidad para transmitir sensaciones. La emotividad.

El Aikido, entre otras cosas, es muy parecido a la música puesto es una cuestión de sensaciones que se tienen dentro, que se generan y se viven muy personalmente, ( y en ocasiones no únicamente desde un plano subjetivo ) De ahí que cuanto más grande sea nuestro abanico, cuanto más fieles seamos a nosotros mismos y más respeto tengamos hacia todo aquel que quiera o tenga la capacidad de enseñar algo, más completos seremos como aikidokas y por supuesto como personas, sin perder un solo segundo en insípidas batallas perdidas de antemano para determinar quién descalifica a quién o quién es esto o esto otro.

Corazón grande, libre, puro, limpio, ( esto es algo que los niños tienen ) 

Incluso puede llegar el día en el que veamos que  "estar siempre muy ocupados haciendo cosas muy importantes", no sea realmente lo que queremos en la vida, en nuestra única y particular vida.